Filmy zazdrość, teatr telewizji

Złożona z kilku nowel historia rodziny z Nowego Jorku, której losy znaczone są licznymi tragediami. Punktem wyjścia tej opowieści jest pytanie co by było gdyby: gdyby rodzice nigdy się nie spotkali, gdyby nie doszło do wypadku, gdyby ktoś w porę zauważył pędzący autobus. Reżyser Dan Fogelman zwraca uwagę na kruchość ludzkiego życia i na to, że z kluczowymi decyzjami nie warto zwlekać, bo w końcu może być za późno.

Telewizyjna adaptacja opowiadania Józefa Hena „Mgiełka” (1970) to obyczajowo-psychologiczne widowisko o uczuciach łączących dojrzałego mężczyznę i młodą dziewczynę. W rolach głównych wystąpili Marta Klubowicz i Janusz Gajos. Rzecz rozgrywa się w Warszawie, w naturalnych plenerach i autentycznych wnętrzach, a w liryczno-towarzyską grę wplątani są – poza parą głównych bohaterów – patronujący ich związkowi stołeczny playboy oraz dziarski porucznik z prowincji, aspirujący do roli narzeczonego dziewczyny, zwanej Mgiełką…

Otello (Daniel Olbrychski), mauretański dowódca w służbie Wenecji, nieustraszony żołnierz, człowiek prawy, dumny i bezkompromisowy, wbrew woli Brabancja (Bronisław Pawlik) poślubia jego córkę Desdemonę (Joanna Pacuła), której serce podbił opowieściami o swych rycerskich przygodach. Doża, powołany na rozjemcę sporu, wyraża zgodę, by młodziutka żona towarzyszyła mężowi w wyprawie przeciwko Turkom. Jagon (Piotr Fronczewski), chorąży Otella, jest przekonany, że ten związek bez trudu można rozbić. Śliczna Desdemona, „wybredne dziecko Wenecji", nasyciwszy zmysły wkrótce zrozumie swój błąd, albo Otello zerwie małżeńskie więzy, bo Maurowie zmienni są i szybko się nudzą. Zawistny obłudnik ma też osobisty powód, by mścić się na swym dowódcy za to, że nie jego lecz Kasja (Piotr Garlicki) mianował namiestnikiem wojsk. Z pomocą Rodryga (Piotr Machalica) zamierza zrealizować intrygę, która wyeliminuje wszystkich uczestników gry, nieświadomych roli, jaką przypisał im reżyser wydarzeń. Podstępem doprowadza więc Jagon do usunięcia Kasja ze służby. Piękną Desdemonę nakłania, by nieustannie wstawiała się u męża za skrzywdzonym przyjacielem. W sercu Otella zasiewa ziarnko wątpliwości, czy jego ukochana żona przypadkiem nie zdradza go z Kasjem, a potem perfidnie podsyca płomień zazdrości.

Sztuka opowiada o autentycznych zdarzeniach, które miały miejsce w Rzymie w 1599 roku. Zgwałcona przez ojca Beatryks zabija go za przyzwoleniem matki. Rodzina postanawia zamaskować zbrodnię. Jednak skrycie kochający Beatryks ksiądz Negri, zazdrosny o jej uczucie do młodego malarza Gianniego Giani donosi władzom o zbrodni. Przedstawienie w Teatrze Telewizji, zrealizowane w 1973 roku przez Gustawa Holoubka uchodzi za jedno z najciekawszych wystawień dramatu. Spektakl ten zapisał się w pamięci kilkoma znakomitymi kreacjami (Aleksandra Śląska jako Eleonora, Zdzisław Wardejn jako ksiądz Negri oraz Magdalena Zawadzka w roli tytułowej) i ciekawymi pomysłami inscenizacyjnymi (słynna pięciominutowa scena początkowa, rozegrana w całkowitym milczeniu).