Filmy teatr telewizji, na podstawie powieści

Andrzej Barański przeniósł akcję utworu z lat sześćdziesiątych do dzisiejszej Polski. Zrealizowany filmową metodą spektakl opowiada wzruszającą i dramatyczną historię ślepej miłości ojca (Jerzy Trela) do córki (Agata Buzek), która z małego miasteczka wyruszyła na studia do Warszawy i nigdy już z niej nie wróciła. Zaalarmowany telefonem o chorobie swojej Mireczki ojciec wybiera się do stolicy, aby ją odwiedzić. W najczarniejszych snach nie jest w stanie przewidzieć tego, co dzieje się z jego ukochanym dzieckiem. Gorąca miłość do córki nie pozwala mu zrozumieć jej wyborów i świata, w jakim zdecydowała się żyć. Świata pozorów, w którym na porządku dziennym są cynizm, pseudoartystyczny bełkot, okrucieństwo połączone z błazeństwem. Henryk pragnie swoją małą Mireczkę uchronić przed wszelkim brudem życia. Ostro protestuje, gdy uliczny sprzedawca jabłek, niechlujny i obdarty Brudas (Zbigniew Zapasiewicz), ofiarowuje jego córeczce dorodny owoc. To najwcześniejsze wspomnienie, którym dzieli się ojciec, po śmierci żony wychowujący dziecko samotnie, z pomocą siostry.

Opowieść o początkach kariery bohatera słynnej serii kryminalnej – detektywa Eberharda Mocka, w reżyserii nagrodzonego w 2015 roku Złotym Orłem Łukasza Palkowskiego. Utwór koncentruje się na politycznej prowokacji – niejednoznaczne i krwawe morderstwo, a potem ospale toczące się śledztwo zostają wykorzystane do wzburzenia opinii społecznej. Podoficer Mock (w tej roli wystąpił Szymon Piotr Warszawski), którego przyszłość w policji wisi na włosku, decyduje się na „zdalnie sterowane” śledztwo. Może ono równie dobrze ocalić jego karierę, jak i doprowadzić ją do ostatecznego upadku. Targany różnymi siłami młody wachmistrz zostaje wmanewrowany w trudną polityczną grę, przez którą przekona się, że w jego zawodzie nie ma miejsca ani na zaufanie, ani na litość. Spotęgowane przez liczne zwroty akcji stałe napięcie nie pozwala przejść wobec tej historii obojętnie.

Autor pragnie rozprawić się z tzw. wyborem mniejszego zła. Jest to problem etyczny, podejmowany od stuleci, ale także zjawisko psychospołeczne, z którym mierzą się od zawsze jednostki i każda władza. Po włosku „cena” to wieczerza, zaś „Cena” Łysiaka jest wyraźnym odwołaniem do Ostatniej Wieczerzy. Cała akcja rozgrywa się w trakcie długiej i dramatycznej nocy, w jednym pomieszczeniu, które staje się klatką bez wyjścia dla uczestników. Intryga rozgrywa się w dialogu między trzynastoma bohaterami. Każdy z nich rozmawiając z innymi mierzy się jednocześnie z własnymi lękami, odgrodzony od pozostałych uczestników wieczerzy barierą własnego ego. Sytuacja jest bez wyjścia – każdy zapłaci cenę za to, co się stało tej nocy...

Przedmiot, znaleziony na miejscu brutalnego morderstwa dokonanego w Paryżu, złota przywieszka z logo statku, wskazuje, że morderca może przebywać na pokładzie luksusowego statku pasażerskiego „Lewiatan”, płynącego z Southampton do Kalkuty. Prowadzący śledztwo komisarz policji francuskiej Gustaw Gauche gromadzi w salonie Windsor wszystkich pasażerów pierwszej klasy, którzy nie mają znaczka, lub z innych względów wzbudzają podejrzenie. Podejrzani to przedstawiciele różnych narodowości i różnych kultur. Znajduje się wśród nich rosyjski dyplomata Erast Fandorin, który okaże się nie gorszym śledczym od komisarza. Podróż przyniesie dalsze ofiary i będzie obfitować w dramatyczne zwroty akcji, a śledztwo zakończy się zaskakującym finałem.

Spektakl jest adaptacją groteskowej powieści autorstwa Sergiusza Piaseckiego. Akcja rozgrywa się w Wilnie, w Lidzie i okolicach. Jest to przede wszystkim psychologiczny obraz typowego przedstawiciela o mentalności sowieckiej w czasach stalinowskich, który nie potrafi zdobyć się na samodzielne myślenie, człowieka o zachowaniu zmechanizowanym i opartym na strachu, posłuszeństwie, ideologii bolszewickiej oraz nienawiści do wyimaginowanych burżuazyjnych wrogów.

Tytułowa Bromba wraz ze swoimi oryginalnymi przyjaciółmi podróżuje do innych wszechświatów, w których przeżywa niezwykłe przygody. Spektakl oparty na opowiadaniach, które stworzył Maciej Wojtyszko, rozwija wyobraźnię i przede wszystkim uczy że zadawanie prostych pytań o naturę życia, zmusza młodego odbiorcę do zastanowienia się nad jego sensem. W spektaklu spotkamy znane z opowiadań Wojtyszki postacie, takie jak detektyw Kajetan Chrumps, poeta Fikander, , jego muza Malwinka, tajemniczy Pciuch, no i oczywiście Bromba, specjalistka od mierzenia i ważenia. Tym razem zostają oni uwikłani w całkowicie nową przygodę poszukiwania złośliwego Wirusa, niszczącego komputery. Aby go pokonać muszą przenieść się do rzeczywistości wirtualnej...

Proza obozowa Herlinga-Grudzińskiego, choć dziś ma status klasyki i wymieniana jest obok „Wspomnień z domu umarłych” Fiodora Dostojewskiego, w PRL-u stanowiła pozycję zakazaną. Autor scenariusza telewizyjnego i jednocześnie reżyser tematem swojej adaptacji uczynił człowieczeństwo jako sytuację graniczną, a więc kondycję, o którą trzeba nieustannie walczyć, albowiem wcale nie jest dana raz na zawsze i niezbywalna. Szczególnie w stanie permanentnego głodu. W „Innym świecie” Gustaw Herling-Grudziński zreferował piekło totalitarnej rzeczywistości, której doświadczył jako więzień sowieckiego obozu w trakcie II wojny światowej. Zwolniony z łagru w 1942 roku wstąpił do Armii Polskiej gen. Władysława Andersa i przedostał się wraz z nią do Włoch. Po wojnie Herling-Grudziński osiadł w Rzymie i spotkał tam przypadkiem w czerwcu 1945 roku współwięźnia z obozu. To zdarzenie stanowi dla Igora Gorzkowskiego punkt wyjścia i jednocześnie klamrę adaptacji „Innego świata”. Można przypuszczać, że to spotkanie stało się dla Herlinga-Grudzińskiego asumptem do opublikowania tomu o innym (nieludzkim) świecie.